kend
Danish edit
Verb edit
kend
- imperative of kende
Hungarian edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Shortened from kelmed < kegyelmed.[1]
Pronoun edit
kend (plural kendtek)
Declension edit
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kend | — |
accusative | kendet | — |
dative | kendnek | — |
instrumental | kenddel | — |
causal-final | kendért | — |
translative | kenddé | — |
terminative | kendig | — |
essive-formal | kendként | — |
essive-modal | — | — |
inessive | kendben | — |
superessive | kenden | — |
adessive | kendnél | — |
illative | kendbe | — |
sublative | kendre | — |
allative | kendhez | — |
elative | kendből | — |
delative | kendről | — |
ablative | kendtől | — |
non-attributive possessive - singular |
kendé | — |
non-attributive possessive - plural |
kendéi | — |
Related terms edit
Etymology 2 edit
Alternative forms edit
Verb edit
kend
References edit
- ^ kend in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN. (See also its 2nd edition.)
Further reading edit
- kend in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
Scots edit
Pronunciation edit
Verb edit
kend
- simple past tense and past participle of ken