kije
Hungarian edit
Etymology edit
ki (“who”) + -je (“his/her, of his/hers”, possessive suffix)
Pronunciation edit
Pronoun edit
kije
- third-person singular single-possession possessive of ki
Declension edit
Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kije | — |
accusative | kijét | — |
dative | kijének | — |
instrumental | kijével | — |
causal-final | kijéért | — |
translative | kijévé | — |
terminative | kijéig | — |
essive-formal | kijeként | — |
essive-modal | — | — |
inessive | kijében | — |
superessive | kijén | — |
adessive | kijénél | — |
illative | kijébe | — |
sublative | kijére | — |
allative | kijéhez | — |
elative | kijéből | — |
delative | kijéről | — |
ablative | kijétől | — |
non-attributive possessive - singular |
kijéé | — |
non-attributive possessive - plural |
kijééi | — |
Lower Sorbian edit
Pronunciation edit
Noun edit
kije
- inflection of kij:
Polish edit
Pronunciation edit
Noun edit
kije m