konne
See also: könne
Polish edit
Pronunciation edit
Adjective edit
konne
- inflection of konny:
Saterland Frisian edit
Etymology edit
From Old Frisian kunna, from Proto-West Germanic *kunnan. Cognates include West Frisian kinne and German können.
Pronunciation edit
Verb edit
konne
- (auxiliary) to be able to
Conjugation edit
Conjugation of konne (irregular)
Grúundfoarme | konne | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitive | tou konnen | ||||||
Present tense | Past tense | ||||||
iek | kon | wie | konnen | iek | kuud, kude | wie | kuden |
du | koast | jie | konnen | du | kuust | jie | kuden |
hie/ju/dät | kon | jo | konnen | hie/ju/dät | kuud, kude | jo | kuden |
Present participle | Imperative | Auxiliary | Past participle | ||||
konnend | Singular | — | häbe | kuud | |||
Plural | — |