korra

See also: korrá

Estonian

Noun

korra

1. genitive singular of kord

Hungarian

Etymology

kor +‎ -ra

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkorːɒ]
• Hyphenation: kor‧ra

Noun

korra

1. sublative singular of kor

Icelandic

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰɔrːa/
• Rhymes: -ɔrːa

Verb

korra (weak verb, third-person singular past indicative korraði, supine korrað)

1. (intransitive) to rattle (from the throat)

   Synonym: snörla

Usage notes

• This verb is often used impersonally, i.e. það korrar í [pronoun/name in dative case].

Conjugation

korra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að korra
supine (sagnbót)		korrað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		korrandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég korra	við korrum	present (nútíð)	ég korri	við korrum
	þú korrar	þið korrið		þú korrir	þið korrið
	hann, hún, það korrar	þeir, þær, þau korra		hann, hún, það korri	þeir, þær, þau korri
past (þátíð)	ég korraði	við korruðum	past (þátíð)	ég korraði	við korruðum
	þú korraðir	þið korruðuð		þú korraðir	þið korruðuð
	hann, hún, það korraði	þeir, þær, þau korruðu		hann, hún, það korraði	þeir, þær, þau korruðu
imperative (boðháttur)	korra (þú)	korrið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	korraðu	korriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• korr (“rattle in the throat”)

Romani

Noun

korra

1. nominative plural of korr