Old Polish

edit

Etymology

edit

Probably from kur with unattested meaning “penis” (compare Kashubian kùrc, Serbo-Croatian ку̏рацkȕrac) + .[1] Orignally “(little) penis” (attested since Middle Polish) > “young boy” (compare dialectal Polish kusiu (little boy)). Compare Belarusian ку́сік (kúsik, penis, childish).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (10th–15th CE) /ku(ː)ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /kuɕ/

Noun

edit

kuś m animacy unattested

  1. (attested in Greater Poland) apprentice baker
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[1], Lubiń, page 36:
      Ciniflos kvs, kvchczyk, quasi in cinerem flans
      [Ciniflos kuś, kuchcik, quasi in cinerem flans]

References

edit
  1. ^ Sławski, Franciszek (1966-1969) “kuś”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), volumes III: Kotar—Kysz, Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, page 437

Further reading

edit
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “kuś”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

Inherited from Old Polish kuś. By surface analysis, kur +‎ .

Noun

edit

kuś m animal

  1. (archaic) cock, dick (penis)
Declension
edit
Derived terms
edit
nouns

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

edit

kuś

  1. second-person singular imperative of kusić

Further reading

edit
  • kuś in Polish dictionaries at PWN