Dutch edit

Etymology edit

From Middle Dutch quinen, from Old Dutch quīnan, from Proto-Germanic *kwīnaną (Proto-West Germanic *kwīnan)

Pronunciation edit

  • (file)
  • Rhymes: -ɛi̯nən

Verb edit

kwijnen

  1. to wither

Inflection edit

Inflection of kwijnen (weak)
infinitive kwijnen
past singular kwijnde
past participle gekwijnd
infinitive kwijnen
gerund kwijnen n
present tense past tense
1st person singular kwijn kwijnde
2nd person sing. (jij) kwijnt kwijnde
2nd person sing. (u) kwijnt kwijnde
2nd person sing. (gij) kwijnt kwijnde
3rd person singular kwijnt kwijnde
plural kwijnen kwijnden
subjunctive sing.1 kwijne kwijnde
subjunctive plur.1 kwijnen kwijnden
imperative sing. kwijn
imperative plur.1 kwijnt
participles kwijnend gekwijnd
1) Archaic.

Derived terms edit

Descendants edit

  • Afrikaans: kwyn
  • Saramaccan: kwien