lúta

See also: luta

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈluːta/

  Rhymes: -uːta

Etymology 1

From Old Norse lúta, from Proto-Germanic *lūtaną.

Verb

lúta (strong verb, third-person singular past indicative laut, third-person plural past indicative lutu, supine lotið)

1. (transitive) bow
2. submit to

Conjugation

lúta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að lúta
supine (sagnbót)		lotið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lútandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lýt	við lútum	present (nútíð)	ég lúti	við lútum
	þú lýtur	þið lútið		þú lútir	þið lútið
	hann, hún, það lýtur	þeir, þær, þau lúta		hann, hún, það lúti	þeir, þær, þau lúti
past (þátíð)	ég laut	við lutum	past (þátíð)	ég lyti	við lytum
	þú laust	þið lutuð		þú lytir	þið lytuð
	hann, hún, það laut	þeir, þær, þau lutu		hann, hún, það lyti	þeir, þær, þau lytu
imperative (boðháttur)	lút (þú)	lútið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lúttu	lútiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lotinn	lotin	lotið		lotnir	lotnar	lotin
accusative (þolfall)	lotinn	lotna	lotið		lotna	lotnar	lotin
dative (þágufall)	lotnum	lotinni	lotnu		lotnum	lotnum	lotnum
genitive (eignarfall)	lotins	lotinnar	lotins		lotinna	lotinna	lotinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lotni	lotna	lotna		lotnu	lotnu	lotnu
accusative (þolfall)	lotna	lotnu	lotna		lotnu	lotnu	lotnu
dative (þágufall)	lotna	lotnu	lotna		lotnu	lotnu	lotnu
genitive (eignarfall)	lotna	lotnu	lotna		lotnu	lotnu	lotnu

Etymology 2

First attested in the 17th century. Borrowed from Danish lut, from Middle Low German lute, from Italian liuto, from Arabic اَلْعُود (al-ʕūd, “wood”).

Noun

lúta f (genitive singular lútu, nominative plural lútur)

1. lute

Declension

declension of lúta

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	lúta	lútan	lútur	lúturnar
accusative	lútu	lútuna	lútur	lúturnar
dative	lútu	lútunni	lútum	lútunum
genitive	lútu	lútunnar	lúta	lútanna

Etymology 3

From lútur (“lye”).

Verb

lúta (weak verb, third-person singular past indicative lútaði, supine lútað)

1. to apply lye to

Conjugation

lúta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að lúta
supine (sagnbót)		lútað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lútandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lúta	við lútum	present (nútíð)	ég lúti	við lútum
	þú lútar	þið lútið		þú lútir	þið lútið
	hann, hún, það lútar	þeir, þær, þau lúta		hann, hún, það lúti	þeir, þær, þau lúti
past (þátíð)	ég lútaði	við lútuðum	past (þátíð)	ég lútaði	við lútuðum
	þú lútaðir	þið lútuðuð		þú lútaðir	þið lútuðuð
	hann, hún, það lútaði	þeir, þær, þau lútuðu		hann, hún, það lútaði	þeir, þær, þau lútuðu
imperative (boðháttur)	lúta (þú)	lútið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lútaðu	lútiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lútast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að lútast
supine (sagnbót)		lútast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lútandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lútast	við lútumst	present (nútíð)	ég lútist	við lútumst
	þú lútast	þið lútist		þú lútist	þið lútist
	hann, hún, það lútast	þeir, þær, þau lútast		hann, hún, það lútist	þeir, þær, þau lútist
past (þátíð)	ég lútaðist	við lútuðumst	past (þátíð)	ég lútaðist	við lútuðumst
	þú lútaðist	þið lútuðust		þú lútaðist	þið lútuðust
	hann, hún, það lútaðist	þeir, þær, þau lútuðust		hann, hún, það lútaðist	þeir, þær, þau lútuðust
imperative (boðháttur)	lútast (þú)	lútist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lútastu	lútisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lútaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lútaður	lútuð	lútað		lútaðir	lútaðar	lútuð
accusative (þolfall)	lútaðan	lútaða	lútað		lútaða	lútaðar	lútuð
dative (þágufall)	lútuðum	lútaðri	lútuðu		lútuðum	lútuðum	lútuðum
genitive (eignarfall)	lútaðs	lútaðrar	lútaðs		lútaðra	lútaðra	lútaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lútaði	lútaða	lútaða		lútuðu	lútuðu	lútuðu
accusative (þolfall)	lútaða	lútuðu	lútaða		lútuðu	lútuðu	lútuðu
dative (þágufall)	lútaða	lútuðu	lútaða		lútuðu	lútuðu	lútuðu
genitive (eignarfall)	lútaða	lútuðu	lútaða		lútuðu	lútuðu	lútuðu

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *lūtaną.

Verb

lúta (singular past indicative laut, plural past indicative lutu, past participle lotinn)

1. to lout, bow down
2. to bow to in homage or worship
3. to give away, yield

   hinir lægri verða at lúta

   the weaker has to yield

Conjugation

Conjugation of lúta — active (strong class 2)

infinitive	lúta
present participle	lútandi
past participle	lotinn
indicative	present	past
1st-person singular	lýt	laut
2nd-person singular	lýtr	lauzt
3rd-person singular	lýtr	laut
1st-person plural	lútum	lutum
2nd-person plural	lútið	lutuð
3rd-person plural	lúta	lutu
subjunctive	present	past
1st-person singular	lúta	lyta
2nd-person singular	lútir	lytir
3rd-person singular	lúti	lyti
1st-person plural	lútim	lytim
2nd-person plural	lútið	lytið
3rd-person plural	lúti	lyti
imperative	present
2nd-person singular	lút
1st-person plural	lútum
2nd-person plural	lútið

Conjugation of lúta — mediopassive (strong class 2)

infinitive	lútask
present participle	lútandisk
past participle	lotizk
indicative	present	past
1st-person singular	lútumk	lutumk
2nd-person singular	lýzk	lauzk
3rd-person singular	lýzk	lauzk
1st-person plural	lútumsk	lutumsk
2nd-person plural	lútizk	lutuzk
3rd-person plural	lútask	lutusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	lútumk	lytumk
2nd-person singular	lútisk	lytisk
3rd-person singular	lútisk	lytisk
1st-person plural	lútimsk	lytimsk
2nd-person plural	lútizk	lytizk
3rd-person plural	lútisk	lytisk
imperative	present
2nd-person singular	ljózk
1st-person plural	lútumsk
2nd-person plural	lútizk

Descendants

• Icelandic: lúta
• Norwegian Nynorsk: luta, lute
• Norwegian Bokmål: lute

References

• “lúta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press