nadmienić

Polish

Etymology

From nad- +‎ mienić.

Pronunciation

• IPA^(key): /nadˈmjɛ.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
• Syllabification: nad‧mie‧nić

Verb

nadmienić pf (imperfective nadmieniać)

1. (transitive) to mention, to speak of, to remark

   Synonyms: napomknąć, wspomnieć

Conjugation

Conjugation of nadmienić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nadmienić
future tense	1st	nadmienię			nadmienimy
	2nd	nadmienisz			nadmienicie
	3rd	nadmieni			nadmienią
	impersonal	nadmieni się
past tense	1st	nadmieniłem, -(e)m nadmienił	nadmieniłam, -(e)m nadmieniła	nadmieniłom, -(e)m nadmieniło	nadmieniliśmy, -(e)śmy nadmienili	nadmieniłyśmy, -(e)śmy nadmieniły
	2nd	nadmieniłeś, -(e)ś nadmienił	nadmieniłaś, -(e)ś nadmieniła	nadmieniłoś, -(e)ś nadmieniło	nadmieniliście, -(e)ście nadmienili	nadmieniłyście, -(e)ście nadmieniły
	3rd	nadmienił	nadmieniła	nadmieniło	nadmienili	nadmieniły
	impersonal	nadmieniono
conditional	1st	nadmieniłbym, bym nadmienił	nadmieniłabym, bym nadmieniła	nadmieniłobym, bym nadmieniło	nadmienilibyśmy, byśmy nadmienili	nadmieniłybyśmy, byśmy nadmieniły
	2nd	nadmieniłbyś, byś nadmienił	nadmieniłabyś, byś nadmieniła	nadmieniłobyś, byś nadmieniło	nadmienilibyście, byście nadmienili	nadmieniłybyście, byście nadmieniły
	3rd	nadmieniłby, by nadmienił	nadmieniłaby, by nadmieniła	nadmieniłoby, by nadmieniło	nadmieniliby, by nadmienili	nadmieniłyby, by nadmieniły
	impersonal	nadmieniono by
imperative	1st	niech nadmienię			nadmieńmy
	2nd	nadmień			nadmieńcie
	3rd	niech nadmieni			niech nadmienią
passive adjectival participle		nadmieniony	nadmieniona	nadmienione	nadmienieni	nadmienione
anterior adverbial participle		nadmieniwszy
verbal noun		nadmienienie

Further reading

• nadmienić in Polish dictionaries at PWN