nakładnie

Polish

Etymology

From nakładny +‎ -ie. First attested in 1588.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈkwad.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /naˈkɫad.ɲɛ/
• Rhymes: -adɲɛ
• Syllabification: na‧kład‧nie

Adverb

nakładnie (not comparable)

1. (obsolete) costly; opulently

Related terms

adjectives

• nakładany
• nakładczy
• nakładkowy
• nakładny
• nakładowy

 

adverbs

• nakładczo
• nakładowo

 

nouns

• nakład
• nakładacz
• nakładaczka
• nakładarka
• nakładca
• nakładczość
• nakładka
• nakładnik
• nakładowość

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• nakładać impf
• nakłaść pf

 

Further reading

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “nakładnie”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “nakładnie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nakładnie”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 84