nakładczy
Polish edit
Etymology edit
From nakładca + -y. First attested in 1819.[1]
Pronunciation edit
Adjective edit
nakładczy (not comparable, derived adverb nakładczo)
- (relational) merchant employer (of jobs, requests, etc., paid for by the contractor, who also supplies materials, and made in the contractor's own place with their own tools)
- Synonym: nakładowy
Declension edit
Declension of nakładczy (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | nakładczy | nakładcza | nakładcze | nakładczy | nakładcze | |
genitive | nakładczego | nakładczej | nakładczego | nakładczych | ||
dative | nakładczemu | nakładczej | nakładczemu | nakładczym | ||
accusative | nakładczego | nakładczy | nakładczą | nakładcze | nakładczych | nakładcze |
instrumental | nakładczym | nakładczą | nakładczym | nakładczymi | ||
locative | nakładczym | nakładczej | nakładczym | nakładczych |
Derived terms edit
noun
Related terms edit
adjectives
adverbs
nouns
verbs
References edit
Further reading edit
- nakładczy in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nakładczy”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 84
- nakładczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego