nauða

Icelandic

Etymology

From older gnauða, from Old Norse gnauða, derived from the feminine noun gnauð (“noise”). The modern Icelandic neuter noun gnauð, nauð, on the other hand, is derived from the verb.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnøyːða/
• Rhymes: -øyːða

Verb

nauða (weak verb, third-person singular past indicative nauðaði, supine nauðað)

1. (of the wind) to howl
2. (of animals) to make vocal noises, bark, low (not very loudly)
3. to nag, whine (with preposition á or í + the person the nagging is directed at)

Conjugation

nauða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að nauða
supine (sagnbót)		nauðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		nauðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég nauða	við nauðum	present (nútíð)	ég nauði	við nauðum
	þú nauðar	þið nauðið		þú nauðir	þið nauðið
	hann, hún, það nauðar	þeir, þær, þau nauða		hann, hún, það nauði	þeir, þær, þau nauði
past (þátíð)	ég nauðaði	við nauðuðum	past (þátíð)	ég nauðaði	við nauðuðum
	þú nauðaðir	þið nauðuðuð		þú nauðaðir	þið nauðuðuð
	hann, hún, það nauðaði	þeir, þær, þau nauðuðu		hann, hún, það nauðaði	þeir, þær, þau nauðuðu
imperative (boðháttur)	nauða (þú)	nauðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	nauðaðu	nauðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• nauða í (“to importune, to impose upon, to nag”)