obmówienie
Old Polish edit
Etymology edit
From obmówić + -enie. First attested in 1471.
Pronunciation edit
Noun edit
obmówienie n
- fake reason; pretense, excuse
- 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 121:
- Sub obtentu, id est sub occasione pod obmovyenym (qui devorant domos viduarum sub obtentu prolixae orationis Marc 12, 40)
- [Sub obtentu, id est sub occasione pod obmowienim (qui devorant domos viduarum sub obtentu prolixae orationis Marc 12, 40)]
Related terms edit
nouns
verbs
Descendants edit
- Polish: obmówienie
References edit
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “obmówienie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish obmówienie. By surface analysis, obmówić + -enie.
Pronunciation edit
- IPA(key): /ɔb.muˈvjɛ.ɲɛ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ɔb.moˈvjɛ.ɲe/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: ob‧mó‧wie‧nie
Noun edit
obmówienie n
Declension edit
Declension of obmówienie
singular | |
---|---|
nominative | obmówienie |
genitive | obmówienia |
dative | obmówieniu |
accusative | obmówienie |
instrumental | obmówieniem |
locative | obmówieniu |
vocative | obmówienie |
References edit
Further reading edit
- obmówienie in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obmowienie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]