obmówić

Old Polish

Etymology

From ob- +‎ mówić. First attested in 1464.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔbmɔːvit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔbmovit͡ɕ/

Verb

obmówić pf (imperfective obmawiać)

1. to slander

   Synonym: omówić

   • 1925 [1464], Kazimierz Kaczmarczyk, editor, Akta radzieckie poznańskie. Acta consularia Posnaniensia, volume I, page 365:

     Ia Yan Hessnar wysnavam, yszem nyesprawyedlywye obmowyl xandza Lukasza

     [Ja Jan Hesnar wyznawam, iżem niesprawiedliwie obmowił księdza Łukasza]

Derived terms

nouns

• obmowa
• obmówca
• obmówienie

 

Related terms

nouns

• obmawiacz
• obmawianie

 

verbs

• mówić impf

 

Descendants

• Polish: obmówić

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “obmówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish obmówić. By surface analysis, ob- +‎ mówić. Compare Russian обмо́лвиться (obmólvitʹsja).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔbˈmu.vit͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔbˈmo.vit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uvit͡ɕ
• Syllabification: ob‧mó‧wić

Verb

obmówić pf (imperfective obmawiać)

1. (transitive) to badmouth; to missay, to slag off, to slander, to vilify

   Synonyms: see Thesaurus:obrażać

2. (transitive, Middle Polish) to defend someone verbally, to justify
3. (reflexive with się) to badmouth one another

Conjugation

Conjugation of obmówić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obmówić
future tense	1st	obmówię			obmówimy
	2nd	obmówisz			obmówicie
	3rd	obmówi			obmówią
	impersonal	obmówi się
past tense	1st	obmówiłem, -(e)m obmówił	obmówiłam, -(e)m obmówiła	obmówiłom, -(e)m obmówiło	obmówiliśmy, -(e)śmy obmówili	obmówiłyśmy, -(e)śmy obmówiły
	2nd	obmówiłeś, -(e)ś obmówił	obmówiłaś, -(e)ś obmówiła	obmówiłoś, -(e)ś obmówiło	obmówiliście, -(e)ście obmówili	obmówiłyście, -(e)ście obmówiły
	3rd	obmówił	obmówiła	obmówiło	obmówili	obmówiły
	impersonal	obmówiono
conditional	1st	obmówiłbym, bym obmówił	obmówiłabym, bym obmówiła	obmówiłobym, bym obmówiło	obmówilibyśmy, byśmy obmówili	obmówiłybyśmy, byśmy obmówiły
	2nd	obmówiłbyś, byś obmówił	obmówiłabyś, byś obmówiła	obmówiłobyś, byś obmówiło	obmówilibyście, byście obmówili	obmówiłybyście, byście obmówiły
	3rd	obmówiłby, by obmówił	obmówiłaby, by obmówiła	obmówiłoby, by obmówiło	obmówiliby, by obmówili	obmówiłyby, by obmówiły
	impersonal	obmówiono by
imperative	1st	niech obmówię			obmówmy
	2nd	obmów			obmówcie
	3rd	niech obmówi			niech obmówią
passive adjectival participle		obmówiony	obmówiona	obmówione	obmówieni	obmówione
anterior adverbial participle		obmówiwszy
verbal noun		obmówienie

Derived terms

noun

• obmowa

 

Related terms

adjectives

• obmowliwy
• obmowny

 

nouns

• obmawiacz
• obmowisko
• obmówca
• obmówka
• obmównica
• obmównik

 

verbs

• mówić impf

 

Further reading

• obmówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obmówić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obmowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Wiesław Morawski (29.01.2021) “OBMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Wiesław Morawski (29.01.2021) “OBMÓWIĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “obmówić”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “obmówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obmówić”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 489
• obmówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego