Dutch edit

Etymology edit

From pit (pit, fruit seed) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˌɔntˈpɪ.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ont‧pit‧ten
  • Rhymes: -ɪtən

Verb edit

ontpitten

  1. (transitive) to stone, to remove the seed(s) from

Inflection edit

Conjugation of ontpitten (weak, prefixed)
infinitive ontpitten
past singular ontpitte
past participle ontpit
infinitive ontpitten
gerund ontpitten n
present tense past tense
1st person singular ontpit ontpitte
2nd person sing. (jij) ontpit ontpitte
2nd person sing. (u) ontpit ontpitte
2nd person sing. (gij) ontpit ontpitte
3rd person singular ontpit ontpitte
plural ontpitten ontpitten
subjunctive sing.1 ontpitte ontpitte
subjunctive plur.1 ontpitten ontpitten
imperative sing. ontpit
imperative plur.1 ontpit
participles ontpittend ontpit
1) Archaic.