pacáil

Irish

Etymology

paca +‎ -áil

Pronunciation

• (Munster) IPA^(key): /pˠaˈkɑːlʲ/
• (Connacht) IPA^(key): /ˈpˠakɑːlʲ/
• (Ulster) IPA^(key): /ˈpˠakælʲ/

Verb

pacáil (present analytic pacálann, future analytic pacálfaidh, verbal noun pacáil, past participle pacáilte)

1. to pack (put or bring things together in a limited or confined space, especially for storage or transport), to box (place inside a box)

Conjugation

conjugation of pacáil (first conjugation – B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	pacálaim	pacálann tú; pacálair†	pacálann sé, sí	pacálaimid	pacálann sibh	pacálann siad; pacálaid†	a phacálann; a phacálas / a bpacálann*; a bpacálas*	pacáiltear
	past	phacáil mé; phacálas	phacáil tú; phacálais	phacáil sé, sí	phacálamar; phacáil muid	phacáil sibh; phacálabhair	phacáil siad; phacáladar	a phacáil / ar phacáil*	pacáladh
	past habitual	phacálainn / bpacálainn‡‡	phacáilteá / bpacáilteᇇ	phacáladh sé, sí / bpacáladh sé, s퇇	phacálaimis; phacáladh muid / bpacálaimis‡‡; bpacáladh muid‡‡	phacáladh sibh / bpacáladh sibh‡‡	phacálaidís; phacáladh siad / bpacálaidís‡‡; bpacáladh siad‡‡	a phacáladh / a bpacáladh*	phacáiltí / bpacáilt퇇
future		pacálfaidh mé; pacálfad	pacálfaidh tú; pacálfair†	pacálfaidh sé, sí	pacálfaimid; pacálfaidh muid	pacálfaidh sibh	pacálfaidh siad; pacálfaid†	a phacálfaidh; a phacálfas / a bpacálfaidh*; a bpacálfas*	pacálfar
conditional		phacálfainn / bpacálfainn‡‡	phacálfá / bpacálfᇇ	phacálfadh sé, sí / bpacálfadh sé, s퇇	phacálfaimis; phacálfadh muid / bpacálfaimis‡‡; bpacálfadh muid‡‡	phacálfadh sibh / bpacálfadh sibh‡‡	phacálfaidís; phacálfadh siad / bpacálfaidís‡‡; bpacálfadh siad‡‡	a phacálfadh / a bpacálfadh*	phacálfaí / bpacálfa퇇
subjunctive	present	go bpacála mé; go bpacálad†	go bpacála tú; go bpacálair†	go bpacála sé, sí	go bpacálaimid; go bpacála muid	go bpacála sibh	go bpacála siad; go bpacálaid†	—	go bpacáiltear
	past	dá bpacálainn	dá bpacáilteá	dá bpacáladh sé, sí	dá bpacálaimis; dá bpacáladh muid	dá bpacáladh sibh	dá bpacálaidís; dá bpacáladh siad	—	dá bpacáiltí
imperative		pacálaim	pacáil	pacáladh sé, sí	pacálaimis	pacálaigí; pacálaidh†	pacálaidís	—	pacáiltear
verbal noun		pacáil
past participle		pacáilte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

pacáil m (genitive singular pacála)

1. verbal noun of pacáil
2. packing, packaging

Declension

Declension of pacáil

Third declension

Bare forms (no plural of this noun) Case Singular Nominative pacáil Vocative a phacáil Genitive pacála Dative pacáil

Forms with the definite article: Case Singular Nominative an pacáil Genitive an phacála Dative leis an bpacáil don phacáil

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
pacáil	phacáil	bpacáil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “pacáil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN