paladin

See also: paladín and palladin

EnglishEdit

 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

EtymologyEdit

From French paladin, from Italian paladino, from Late Latin palātīnus (palace officer), derived from palātium (palace). Doublet of palatine.

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈpælədɪn/
  • (file)

NounEdit

paladin (plural paladins)

  1. A heroic champion, especially a knight.
  2. A defender or advocate of a noble cause.
  3. Any of the twelve Companions of the court of Emperor Charlemagne.

TranslationsEdit

FrenchEdit

EtymologyEdit

From Italian paladino, from Latin palatīnus. Doublet of palatin.

PronunciationEdit

NounEdit

paladin m (plural paladins)

  1. paladin

Further readingEdit

RomanianEdit

EtymologyEdit

From French paladin or Italian paladino.

NounEdit

paladin m (plural paladini)

  1. paladin

DeclensionEdit

SloveneEdit

PronunciationEdit

NounEdit

paladȋn m anim

  1. paladin

InflectionEdit

Masculine anim., hard o-stem
nom. sing. paladín
gen. sing. paladína
singular dual plural
nominative
(imenovȃlnik)
paladín paladína paladíni
genitive
(rodȋlnik)
paladína paladínov paladínov
dative
(dajȃlnik)
paladínu paladínoma paladínom
accusative
(tožȋlnik)
paladína paladína paladíne
locative
(mẹ̑stnik)
paladínu paladínih paladínih
instrumental
(orọ̑dnik)
paladínom paladínoma paladíni