Wiktionary

podkładacz

Polish

edit

Etymology

edit

From podkładać +‎ -acz. First attested in 1780[1].

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /pɔtˈkwa.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: pod‧kła‧dacz

Noun

edit

podkładacz m pers

  1. (obsolete) underlayer (one who underlays)
  2. (obsolete, hunting) one who releases hounds so that they may chase game
  3. (obsolete) stoker (one who stokes a fire)

Declension

edit
Declension of podkładacz
singular plural
nominative podkładacz podkładacze
genitive podkładacza podkładaczy
dative podkładaczowi podkładaczom
accusative podkładacza podkładaczy
instrumental podkładaczem podkładaczami
locative podkładaczu podkładaczach
vocative podkładaczu podkładacze
edit
adjectives
nouns
verbs

References

edit
  1. ^ Grzegorz Knapiusz (1780) R. P. Gregorii Cnapii E Societate Jesu, Thesaurus Latino-Polono-Germanicus: Novo Synonymorum Et Phrasium Poeticarum Apparatu Auctus ; Nec Non Innumeris Latinis, Polonicis Ac Germanicis Vocabulis Locupletatus‎[1] (in Polish), Gröll, page 1277

Further reading

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=podkładacz&oldid=80693396"