pogranicze

Polish

Etymology

From po- +‎ granica +‎ -e. Cognate with Czech pohraničí, Ukrainian пограниччя (pohranyččja), Russian пограни́чье (pograníčʹje).

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.ɡraˈɲi.t͡ʂɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɛ
• Syllabification: po‧gra‧ni‧cze

Noun

pogranicze n

1. borderland, frontier

   Synonym: rubież

Declension

Declension of pogranicze

	singular	plural
nominative	pogranicze	pogranicza
genitive	pogranicza	pograniczy
dative	pograniczu	pograniczom
accusative	pogranicze	pogranicza
instrumental	pograniczem	pograniczami
locative	pograniczu	pograniczach
vocative	pogranicze	pogranicza

Derived terms

• pogranicznik
• pograniczny

 

Further reading

• pogranicze in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pogranicze in Polish dictionaries at PWN