pokładacz

Polish

Etymology

From pokładać +‎ -acz. First attested in 16h–17th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈkwad.at͡ʂ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈkɫa.dat͡ʂ/
• Rhymes: -adat͡ʂ
• Syllabification: po‧kład‧acz

Noun

pokładacz m pers

1. (obsolete) animal castrator

Declension

Declension of pokładacz

	singular	plural
nominative	pokładacz	pokładacze
genitive	pokładacza	pokładaczy
dative	pokładaczowi	pokładaczom
accusative	pokładacza	pokładaczy
instrumental	pokładaczem	pokładaczami
locative	pokładaczu	pokładaczach
vocative	pokładaczu	pokładacze

Derived terms

noun

• pokładaczka

 

Related terms

adjectives

• pokładny
• pokładowy
• pokładzinny
• pokładzinowy

 

nouns

• pokład
• pokładanka
• pokładełko
• pokładka
• pokładne
• pokładnica
• pokładnik
• pokładność
• pokładowiec
• pokładówka
• pokładziny

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• pokładać impf
• pokładować impf
• pokłaść pf

 

Further reading

• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pokładacz”, in Słownik języka polskiego‎^[1] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 497