pokładnik

Polish

Etymology

From pokładać +‎ -nik. First attested in 1644.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈkwad.ɲik/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈkɫad.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -adɲik
• Syllabification: po‧kład‧nik

Noun

pokładnik m inan

1. (nautical) beam of a deck

Declension

Declension of pokładnik

	singular	plural
nominative	pokładnik	pokładniki
genitive	pokładnika	pokładników
dative	pokładnikowi	pokładnikom
accusative	pokładnik	pokładniki
instrumental	pokładnikiem	pokładnikami
locative	pokładniku	pokładnikach
vocative	pokładniku	pokładniki

Related terms

adjectives

• pokładny
• pokładowy
• pokładzinny
• pokładzinowy

 

nouns

• pokład
• pokładacz
• pokładaczka
• pokładanka
• pokładełko
• pokładka
• pokładne
• pokładnica
• pokładność
• pokładowiec
• pokładówka
• pokładziny

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• pokładać impf
• pokładować impf
• pokłaść pf

 

Further reading

• pokładnik in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pokładnik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pokładnik”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “pokładnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pokładnik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 498
• pokładnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego