praeconor
LatinEdit
EtymologyEdit
From praecō (“a herald”) (stem praecōn-) + -ō.
PronunciationEdit
VerbEdit
praecōnor (present infinitive praecōnārī, perfect active praecōnātus sum); first conjugation, deponent
- to herald, proclaim, praise
ConjugationEdit
DescendantsEdit
ReferencesEdit
- “praeconor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praeconor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette