premeditare
See also: premeditaré
Italian edit
Etymology edit
From Latin praemeditārī.
Pronunciation edit
Verb edit
premeditàre (first-person singular present premèdito, first-person singular past historic premeditài, past participle premeditàto, auxiliary avére)
- (transitive) to predetermine, plan, plot, premeditate
Conjugation edit
Conjugation of premeditàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Derived terms edit
Anagrams edit
Romanian edit
Etymology edit
Noun edit
premeditare f (plural premeditări)
Declension edit
Declension of premeditare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) premeditare | premeditarea | (niște) premeditări | premeditările |
genitive/dative | (unei) premeditări | premeditării | (unor) premeditări | premeditărilor |
vocative | premeditare, premeditareo | premeditărilor |
Spanish edit
Verb edit
premeditare