przydać

Polish

Etymology

From przy- +‎ dać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʂɨ.dat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨdat͡ɕ
• Syllabification: przy‧dać

Verb

przydać pf (imperfective przydawać)

1. (transitive) to impart, to imbue (bestow some quality or property)
2. (reflexive with się) to come in handy, to be useful

Conjugation

Conjugation of przydać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przydać
future tense	1st	przydam			przydamy
	2nd	przydasz			przydacie
	3rd	przyda			przydadzą
	impersonal	przyda się
past tense	1st	przydałem, -(e)m przydał	przydałam, -(e)m przydała	przydałom, -(e)m przydało	przydaliśmy, -(e)śmy przydali	przydałyśmy, -(e)śmy przydały
	2nd	przydałeś, -(e)ś przydał	przydałaś, -(e)ś przydała	przydałoś, -(e)ś przydało	przydaliście, -(e)ście przydali	przydałyście, -(e)ście przydały
	3rd	przydał	przydała	przydało	przydali	przydały
	impersonal	przydano
conditional	1st	przydałbym, bym przydał	przydałabym, bym przydała	przydałobym, bym przydało	przydalibyśmy, byśmy przydali	przydałybyśmy, byśmy przydały
	2nd	przydałbyś, byś przydał	przydałabyś, byś przydała	przydałobyś, byś przydało	przydalibyście, byście przydali	przydałybyście, byście przydały
	3rd	przydałby, by przydał	przydałaby, by przydała	przydałoby, by przydało	przydaliby, by przydali	przydałyby, by przydały
	impersonal	przydano by
imperative	1st	niech przydam			przydajmy
	2nd	przydaj			przydajcie
	3rd	niech przyda			niech przydadzą
passive adjectival participle		przydany	przydana	przydane	przydani	przydane
anterior adverbial participle		przydawszy
verbal noun		przydanie

Further reading

• przydać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przydać in Polish dictionaries at PWN