przypowiastka
See also: przypowiastką
Polish edit
Etymology edit
From przypowieść + -ka. First attested in the 18th century.[1][2]
Pronunciation edit
Noun edit
przypowiastka f
- (narratology, rhetoric) Diminutive of przypowieść (“parable”)
Declension edit
Declension of przypowiastka
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | przypowiastka | przypowiastki |
| genitive | przypowiastki | przypowiastek |
| dative | przypowiastce | przypowiastkom |
| accusative | przypowiastkę | przypowiastki |
| instrumental | przypowiastką | przypowiastkami |
| locative | przypowiastce | przypowiastkach |
| vocative | przypowiastko | przypowiastki |
Related terms edit
adjectives
adverb
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- przypowiedzieć pf, przypowiadać impf
References edit
- ^ Paweł Kupiszewski (24.02.2021) “PRZYPOWIASTKA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “przypowiastka”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
Further reading edit
- przypowiastka in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przypowiastka”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “przypowiastka”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przypowiastka”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 349
- przypowiastka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego