Old Polish

edit

Etymology

edit

Deverbal from przypowiedzieć under influence of powieść.[1] First attested in 1396.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (10th–15th CE) /pr̝ipɔvjɛ(ː)ɕt͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /pr̝ipɔvjɛɕt͡ɕ/, /pr̝ipɔvjeɕt͡ɕ/

Noun

edit

przypowieść f

  1. parable; proverb
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 679:
      Czo movyl myly Cristus... nyeczo bylo yavno..., a nyeczo bylo tayemno, yze v przykladzyech albo v przypovyesczyach vyele ych slyschacz nye rozvmyely
      [Co mowił miły Krystus... nieco było jawno..., a nieco było tajemno, iże w przykładziech albo w przypowieściach wiele ich słysząc nie rozumieli]
  2. (law, attested in Masovia) summons to court for compensation or consideration of a claimant's claims
    Synonyms: przypowiedanie, przypowiestny
    • 1960 [1484], Adam Wolff, Anna Borkiewicz-Celińska, Witold Wołodkiewicz, editors, Księga ławnicza miasta Nowej Warszawy, t. I (1416-1485), volume I, number 983, Warsaw:
      Materia Theofili al. przypowye[ś]cz super mobilia et stancia condam Nicolai Mirowka
      [Materia Theofili al. przypowie[ś]ć super mobilia et stancia condam Nicolai M[i]rowka]
  3. (nominalized, law) judicial date set for remedying a conviction
    Synonym: przypowiestny
    • 1856-1870 [1396], Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki[2], volume II, number 29:
      Essent citati... termino concitato al. przipowescziø
      [Essent citati... termino concitato al. przypowieścią]

Derived terms

edit
noun
edit
adverb
nouns
verbs

Descendants

edit
  • Polish: przypowieść

References

edit
  1. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “przypowieść”, in Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “przypowieść”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Polish przypowieść. By surface analysis, deverbal from przypowiedzieć.

Pronunciation

edit
 
  • IPA(key): /pʂɘˈpɔ.vjɛɕt͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): (16th c.) /pr̝ɨˈpɔ.vjɛɕt͡ɕ/, (17th–18th c.) /pʂɨˈpɔ.vjɛɕt͡ɕ/, (16th c.) /pr̝ɨˈpɔ.vjeɕt͡ɕ/, (17th–18th c.) /pʂɨˈpɔ.vjeɕt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛɕt͡ɕ
  • Syllabification: przy‧po‧wieść

Noun

edit

przypowieść f (diminutive przypowiastka)

  1. (narratology, rhetoric) parable
    Synonym: parabola
  2. (obsolete) aphorism
    Synonyms: maksyma, przysłowie, sentencja
  3. (Middle Polish) speech; utterance
    1. (Middle Polish) prophecy; curse
    2. (Middle Polish) rumor
      Synonym: plotka
    3. (Middle Polish) joke
      Synonym: żart
  4. (Middle Polish) law; rule
  5. (Middle Polish) laughing stock
    Synonym: pośmiewisko

Declension

edit
edit
adjectives
adverb
nouns
verbs

Further reading

edit