przypowiestnie

Old Polish

Etymology

From przypowiestny +‎ -ie. First attested in c. 1450.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ipɔvjɛstɲɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ipɔvjɛstɲɛ/

Adverb

przypowiestnie

1. through parable, by comparing
   • 1885-2024 [c. 1450], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[1], volume IV, page 569:

     Prostim a glupym... loqui parabolice przypowestne

     [Prostym a głupim... loqui parabolice przypowiestnie]

Related terms

nouns

• przypowiedanie
• przypowiedzienie
• przypowiestny
• przypowieść

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• przypowiedzieć pf, przypowiadać impf

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “przypowiestnie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN