rasus
Latin
editEtymology 1
editPerfect passive participle of rādō.
Participle
editrāsus (feminine rāsa, neuter rāsum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | rāsus | rāsa | rāsum | rāsī | rāsae | rāsa | |
Genitive | rāsī | rāsae | rāsī | rāsōrum | rāsārum | rāsōrum | |
Dative | rāsō | rāsō | rāsīs | ||||
Accusative | rāsum | rāsam | rāsum | rāsōs | rāsās | rāsa | |
Ablative | rāsō | rāsā | rāsō | rāsīs | |||
Vocative | rāse | rāsa | rāsum | rāsī | rāsae | rāsa |
Derived terms
editDescendants
editEtymology 2
editFrom rādō (“scrape”) + -tus (action noun suffix).
Noun
editrāsus m (genitive rāsūs); fourth declension
Declension
editFourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rāsus | rāsūs |
Genitive | rāsūs | rāsuum |
Dative | rāsuī | rāsibus |
Accusative | rāsum | rāsūs |
Ablative | rāsū | rāsibus |
Vocative | rāsus | rāsūs |
Descendants
edit- → French: rasibus (learned)
References
edit- “rasus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “rasus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- rasus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- rasus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.