rechtvaardigen

Dutch

Etymology

From rechtvaardig (“just”) +‎ -en (“-en”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

rechtvaardigen

1. (transitive) to justify, provide an acceptable motivation or explanation

   Synonym: wettigen

Conjugation

Conjugation of rechtvaardigen (weak)
infinitive	rechtvaardigen
past singular	rechtvaardigde
past participle	gerechtvaardigd
infinitive	rechtvaardigen
gerund	rechtvaardigen n
	present tense	past tense
1st person singular	rechtvaardig	rechtvaardigde
2nd person sing. (jij)	rechtvaardigt, rechtvaardig2	rechtvaardigde
2nd person sing. (u)	rechtvaardigt	rechtvaardigde
2nd person sing. (gij)	rechtvaardigt	rechtvaardigde
3rd person singular	rechtvaardigt	rechtvaardigde
plural	rechtvaardigen	rechtvaardigden
subjunctive sing.1	rechtvaardige	rechtvaardigde
subjunctive plur.1	rechtvaardigen	rechtvaardigden
imperative sing.	rechtvaardig
imperative plur.1	rechtvaardigt
participles	rechtvaardigend	gerechtvaardigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• rechtvaardiging

 

Related terms

• rechtvaardig
• rechtvaardigheid

 

Descendants

• Negerhollands: rechtveerdigen, regtveerdigen