wettigen

Dutch

Etymology

wettig (“lawful”) +‎ -en (“-en”)

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

wettigen

1. (transitive) to make legal
2. (transitive) to justify (in the broad sense), to provide an acceptable motivation or explanation

   Synonym: rechtvaardigen

Inflection

Conjugation of wettigen (weak)
infinitive	wettigen
past singular	wettigde
past participle	gewettigd
infinitive	wettigen
gerund	wettigen n
	present tense	past tense
1st person singular	wettig	wettigde
2nd person sing. (jij)	wettigt, wettig2	wettigde
2nd person sing. (u)	wettigt	wettigde
2nd person sing. (gij)	wettigt	wettigde
3rd person singular	wettigt	wettigde
plural	wettigen	wettigden
subjunctive sing.1	wettige	wettigde
subjunctive plur.1	wettigen	wettigden
imperative sing.	wettig
imperative plur.1	wettigt
participles	wettigend	gewettigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• ongewettigd
• wettiging