Italian edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /reˈt͡ʃin.ɡo/
  • Rhymes: -inɡo
  • Hyphenation: re‧cìn‧go

Verb edit

recingo

  1. first-person singular present indicative of recingere

Anagrams edit

Latin edit

Etymology edit

From re- +‎ cingō.

Pronunciation edit

Verb edit

recingō (present infinitive recingere, perfect active recinxī, supine recinctum); third conjugation

  1. to ungird, loosen, undo
  2. to gird again, refasten

Conjugation edit

   Conjugation of recingō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present recingō recingis recingit recingimus recingitis recingunt
imperfect recingēbam recingēbās recingēbat recingēbāmus recingēbātis recingēbant
future recingam recingēs recinget recingēmus recingētis recingent
perfect recīnxī recīnxistī recīnxit recīnximus recīnxistis recīnxērunt,
recīnxēre
pluperfect recīnxeram recīnxerās recīnxerat recīnxerāmus recīnxerātis recīnxerant
future perfect recīnxerō recīnxeris recīnxerit recīnxerimus recīnxeritis recīnxerint
passive present recingor recingeris,
recingere
recingitur recingimur recingiminī recinguntur
imperfect recingēbar recingēbāris,
recingēbāre
recingēbātur recingēbāmur recingēbāminī recingēbantur
future recingar recingēris,
recingēre
recingētur recingēmur recingēminī recingentur
perfect recīnctus + present active indicative of sum
pluperfect recīnctus + imperfect active indicative of sum
future perfect recīnctus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present recingam recingās recingat recingāmus recingātis recingant
imperfect recingerem recingerēs recingeret recingerēmus recingerētis recingerent
perfect recīnxerim recīnxerīs recīnxerit recīnxerīmus recīnxerītis recīnxerint
pluperfect recīnxissem recīnxissēs recīnxisset recīnxissēmus recīnxissētis recīnxissent
passive present recingar recingāris,
recingāre
recingātur recingāmur recingāminī recingantur
imperfect recingerer recingerēris,
recingerēre
recingerētur recingerēmur recingerēminī recingerentur
perfect recīnctus + present active subjunctive of sum
pluperfect recīnctus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present recinge recingite
future recingitō recingitō recingitōte recinguntō
passive present recingere recingiminī
future recingitor recingitor recinguntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives recingere recīnxisse recīnctūrum esse recingī recīnctum esse recīnctum īrī
participles recingēns recīnctūrus recīnctus recingendus,
recingundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
recingendī recingendō recingendum recingendō recīnctum recīnctū

References edit

  • recingo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • recingo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) in a straight line: recta (regione, via); in directum
    • (ambiguous) you were right in...; you did right to..: recte, bene fecisti quod...
    • (ambiguous) a good conscience: conscientia recta, recte facti (factorum), virtutis, bene actae vitae, rectae voluntatis
    • (ambiguous) to congratulate oneself on one's clear conscience: conscientia recte factorum erigi
    • (ambiguous) quite rightly: et recte (iure, merito)
    • (ambiguous) quite rightly: et recte (iure) quidem
    • (ambiguous) quite rightly: recte, iure id quidem
    • (ambiguous) legitimately; with the fullest right: iustissime, rectissime