ridderlijk
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch ridderlike, ridderlec. Equivalent to ridder (“knight”) + -lijk (“-ly”, suffix to form adjectives from nouns).
Pronunciation edit
Adjective edit
ridderlijk (comparative ridderlijker, superlative ridderlijkst)
- knightly, chivalrous (pertaining to knights)
- chivalrous, gallant (according to gendered courteous conduct)
Inflection edit
| Inflection of ridderlijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ridderlijk | |||
| inflected | ridderlijke | |||
| comparative | ridderlijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | ridderlijk | ridderlijker | het ridderlijkst het ridderlijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | ridderlijke | ridderlijkere | ridderlijkste |
| n. sing. | ridderlijk | ridderlijker | ridderlijkste | |
| plural | ridderlijke | ridderlijkere | ridderlijkste | |
| definite | ridderlijke | ridderlijkere | ridderlijkste | |
| partitive | ridderlijks | ridderlijkers | — | |