ridderlijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ridderlike, ridderlec. Equivalent to ridder (“knight”) +‎ -lijk (“-ly”, suffix to form adjectives from nouns).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɪ.dər.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: rid‧der‧lijk

Adjective

ridderlijk (comparative ridderlijker, superlative ridderlijkst)

1. knightly, chivalrous (pertaining to knights)
2. chivalrous, gallant (according to gendered courteous conduct)

Inflection

Declension of ridderlijk
uninflected	ridderlijk
inflected	ridderlijke
comparative	ridderlijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ridderlijk	ridderlijker	het ridderlijkst het ridderlijkste
indefinite	m./f. sing.	ridderlijke	ridderlijkere	ridderlijkste
	n. sing.	ridderlijk	ridderlijker	ridderlijkste
	plural	ridderlijke	ridderlijkere	ridderlijkste
definite		ridderlijke	ridderlijkere	ridderlijkste
partitive		ridderlijks	ridderlijkers	—

Derived terms

• ridderlijkheid