Wiktionary

rozkaźnik

Polish edit

Etymology edit

From rozkaz +‎ -nik.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /rɔsˈkaʑ.ɲik/
  • Rhymes: -aʑɲik
  • Syllabification: roz‧kaź‧nik

Noun edit

rozkaźnik m inan

  1. (grammar) imperative, imperative mood
    Synonyms: imperativus, imperatiwus, tryb rozkazujący
  2. (grammar) imperative (verb in imperative mood)
    Synonyms: imperativus, imperatiwus

Declension edit

Declension of rozkaźnik
singular plural
nominative rozkaźnik rozkaźniki
genitive rozkaźnika rozkaźników
dative rozkaźnikowi rozkaźnikom
accusative rozkaźnik rozkaźniki
instrumental rozkaźnikiem rozkaźnikami
locative rozkaźniku rozkaźnikach
vocative rozkaźniku rozkaźniki

Derived terms edit

adjective

Further reading edit

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=rozkaźnik&oldid=76841355"