rozkaz

Czech

Etymology

Deverbal from rozkázat.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈroskas]

• Audio

  (file)

Noun

rozkaz m inan

1. order, command

   Synonym: povel

   Dostali rozkaz nevycházet ze stanů. ― They received a command not to leave their tents.

Declension

Declension of rozkaz (hard masculine inanimate)

	singular	plural
nominative	rozkaz	rozkazy
genitive	rozkazu	rozkazů
dative	rozkazu	rozkazům
accusative	rozkaz	rozkazy
vocative	rozkaze	rozkazy
locative	rozkazu, rozkaze	rozkazech
instrumental	rozkazem	rozkazy

Related terms

• rozkazovat

 

Further reading

• rozkaz in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• rozkaz in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• rozkaz in Internetová jazyková příručka

Polish

Etymology

Deverbal from rozkazać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔs.kas/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔskas
• Syllabification: roz‧kaz

Noun

rozkaz m inan

1. order, command

Declension

Declension of rozkaz

	singular	plural
nominative	rozkaz	rozkazy
genitive	rozkazu	rozkazów
dative	rozkazowi	rozkazom
accusative	rozkaz	rozkazy
instrumental	rozkazem	rozkazami
locative	rozkazie	rozkazach
vocative	rozkazie	rozkazy

Further reading

• rozkaz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozkaz in Polish dictionaries at PWN