rzemień

See also: Rzemień

Polish

rzemień

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *remy. Compare Czech řemen, Lower Sorbian rjemjeń, Russian реме́нь (reménʹ), Serbo-Croatian remen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʐɛ.mjɛɲ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛmjɛɲ
• Syllabification: rze‧mień
• Homophone: Rzemień

Noun

rzemień m inan (diminutive rzemyk)

1. babiche, lash, rawhide, thong (strap made of thick leather used to bind something)

Declension

Declension of rzemień

	singular	plural
nominative	rzemień	rzemienie
genitive	rzemienia	rzemieni
dative	rzemieniowi	rzemieniom
accusative	rzemień	rzemienie
instrumental	rzemieniem	rzemieniami
locative	rzemieniu	rzemieniach
vocative	rzemieniu	rzemienie

Derived terms

adjective

• rzemienny

 

nouns

• rzemienica
• rzemieniec

 

Related terms

adjectives

• rzemienicowy
• rzemykowy

 

noun

• rzemyczek

 

Further reading

• rzemień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rzemień in Polish dictionaries at PWN