sacerdotium
Latin edit
Etymology edit
From sacerdōs (“priest”) + -ium (noun-forming suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /sa.kerˈdoː.ti.um/, [s̠äkɛrˈd̪oːt̪iʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sa.t͡ʃerˈdot.t͡si.um/, [sät͡ʃerˈd̪ɔt̪ː͡s̪ium]
Noun edit
sacerdōtium n (genitive sacerdōtiī or sacerdōtī); second declension
- An office of priests, priesthood.
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sacerdōtium | sacerdōtia |
Genitive | sacerdōtiī sacerdōtī1 |
sacerdōtiōrum |
Dative | sacerdōtiō | sacerdōtiīs |
Accusative | sacerdōtium | sacerdōtia |
Ablative | sacerdōtiō | sacerdōtiīs |
Vocative | sacerdōtium | sacerdōtia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms edit
Related terms
- sacer
- sacerdōs
- sacerdōtālis
- sacerdōtula
- sacrāmentālis
- sacrāmentum
- sacrārium
- sacrārius
- sacrātē
- sacrātiō
- sacrātor
- sacricola
- sacrifer
- sacrificālis
- sacrificātiō
- sacrificātor
- sacrificātus
- sacrificiolus
- sacrificium
- sacrificō
- sacrificulus
- sacrificus
- sacrilegē
- sacrilegium
- sacrilegus
- sacrō
- sacrōsanctus
- sacrum
Descendants edit
- Catalan: sacerdoci
- French: sacerdoce
- Italian: sacerdozio
- Portuguese: sacerdócio
- Romanian: sacerdoțiu
- Spanish: sacerdocio
References edit
- “sacerdotium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “sacerdotium”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- sacerdotium in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- sacerdotium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.