Latin edit

Etymology edit

Late Latin borrowing from Ancient Greek σκανδαλίζω (skandalízō, cause to stumble, give offense), from σκάνδαλον (skándalon, the trigger of a trap; a stumbling-block) whence Latin scandalum, of uncertain origin.

Pronunciation edit

Verb edit

scandalizō (present infinitive scandalizāre, perfect active scandalizāvī, supine scandalizātum); first conjugation

  1. to cause to stumble
  2. to tempt (to sin)

Conjugation edit

   Conjugation of scandalizō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present scandalizō scandalizās scandalizat scandalizāmus scandalizātis scandalizant
imperfect scandalizābam scandalizābās scandalizābat scandalizābāmus scandalizābātis scandalizābant
future scandalizābō scandalizābis scandalizābit scandalizābimus scandalizābitis scandalizābunt
perfect scandalizāvī scandalizāvistī scandalizāvit scandalizāvimus scandalizāvistis scandalizāvērunt,
scandalizāvēre
pluperfect scandalizāveram scandalizāverās scandalizāverat scandalizāverāmus scandalizāverātis scandalizāverant
future perfect scandalizāverō scandalizāveris scandalizāverit scandalizāverimus scandalizāveritis scandalizāverint
passive present scandalizor scandalizāris,
scandalizāre
scandalizātur scandalizāmur scandalizāminī scandalizantur
imperfect scandalizābar scandalizābāris,
scandalizābāre
scandalizābātur scandalizābāmur scandalizābāminī scandalizābantur
future scandalizābor scandalizāberis,
scandalizābere
scandalizābitur scandalizābimur scandalizābiminī scandalizābuntur
perfect scandalizātus + present active indicative of sum
pluperfect scandalizātus + imperfect active indicative of sum
future perfect scandalizātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present scandalizem scandalizēs scandalizet scandalizēmus scandalizētis scandalizent
imperfect scandalizārem scandalizārēs scandalizāret scandalizārēmus scandalizārētis scandalizārent
perfect scandalizāverim scandalizāverīs scandalizāverit scandalizāverīmus scandalizāverītis scandalizāverint
pluperfect scandalizāvissem scandalizāvissēs scandalizāvisset scandalizāvissēmus scandalizāvissētis scandalizāvissent
passive present scandalizer scandalizēris,
scandalizēre
scandalizētur scandalizēmur scandalizēminī scandalizentur
imperfect scandalizārer scandalizārēris,
scandalizārēre
scandalizārētur scandalizārēmur scandalizārēminī scandalizārentur
perfect scandalizātus + present active subjunctive of sum
pluperfect scandalizātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present scandalizā scandalizāte
future scandalizātō scandalizātō scandalizātōte scandalizantō
passive present scandalizāre scandalizāminī
future scandalizātor scandalizātor scandalizantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives scandalizāre scandalizāvisse scandalizātūrum esse scandalizārī scandalizātum esse scandalizātum īrī
participles scandalizāns scandalizātūrus scandalizātus scandalizandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
scandalizandī scandalizandō scandalizandum scandalizandō scandalizātum scandalizātū

Related terms edit

Descendants edit

References edit

  • scandalizo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • scandalizo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.