smartelijk
Dutch edit
Etymology edit
From smart (“hurt, grieve”) + -lijk.
Pronunciation edit
Audio (file)
Adjective edit
smartelijk (comparative smartelijker, superlative smartelijkst)
- painful, grievous, hurtful, causing pain
- doleful, sorrowful, experiencing hurt or grief
- De rouw om een kind is een zeer smartelijke beproeving.
- Mourning a child is a most grievous thing to endure.
- intensely longing
Inflection edit
| Inflection of smartelijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | smartelijk | |||
| inflected | smartelijke | |||
| comparative | smartelijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | smartelijk | smartelijker | het smartelijkst het smartelijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | smartelijke | smartelijkere | smartelijkste |
| n. sing. | smartelijk | smartelijker | smartelijkste | |
| plural | smartelijke | smartelijkere | smartelijkste | |
| definite | smartelijke | smartelijkere | smartelijkste | |
| partitive | smartelijks | smartelijkers | — | |