smurfen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsmʏr.fə(n)/
• Hyphenation: smur‧fen
• Rhymes: -ʏrfən

Etymology 1

From smurf +‎ -en, calque of French schtroumpfer.

Verb

smurfen

1. (intransitive, transitive) to smurf
   • 2006, Nicoline van der Sijs, Calendarium van de Nederlandse Taal. De geschiedenis van het Nederlands in jaartallen, page 272:

     Smurfen smurfen een eigen taal, het smurfs, waarin woorden worden gesmurft door smurf of smurfen.

     Smurfs smurf their own language, Smurf, in which words are smurfed by smurf or to smurf.

Conjugation

Conjugation of smurfen (weak)
infinitive	smurfen
past singular	smurfte
past participle	gesmurft
infinitive	smurfen
gerund	smurfen n
	present tense	past tense
1st person singular	smurf	smurfte
2nd person sing. (jij)	smurft, smurf2	smurfte
2nd person sing. (u)	smurft	smurfte
2nd person sing. (gij)	smurft	smurfte
3rd person singular	smurft	smurfte
plural	smurfen	smurften
subjunctive sing.1	smurfe	smurfte
subjunctive plur.1	smurfen	smurften
imperative sing.	smurf
imperative plur.1	smurft
participles	smurfend	gesmurft
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

smurfen

1. plural of smurf

Swedish

Noun

smurfen

1. definite singular of smurf