sneeuwwit

Dutch

Etymology

From Middle Dutch sneewit, from Old Dutch *snēwīt, from Proto-Germanic *snaiwahwītaz. Cognate with English snow-white.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsneːʋɪt/

• Audio:

  (file)

Adjective

sneeuwwit (comparative sneeuwwitter, superlative sneeuwwitst)

1. snow-white (colour)

Declension

Declension of sneeuwwit
uninflected	sneeuwwit
inflected	sneeuwwitte
comparative	sneeuwwitter
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		sneeuwwit	sneeuwwitter	het sneeuwwitst het sneeuwwitste
indefinite	m./f. sing.	sneeuwwitte	sneeuwwittere	sneeuwwitste
	n. sing.	sneeuwwit	sneeuwwitter	sneeuwwitste
	plural	sneeuwwitte	sneeuwwittere	sneeuwwitste
definite		sneeuwwitte	sneeuwwittere	sneeuwwitste
partitive		sneeuwwits	sneeuwwitters	—

Noun

sneeuwwit n (plural sneeuwwitten)

1. snow (colour)