strumień

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish strumień, from Proto-Slavic *strumy.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstru.mjɛɲ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -umjɛɲ
• Syllabification: stru‧mień

Noun

strumień m inan

1. brook, stream
2. flux

Declension

Declension of strumień

	singular	plural
nominative	strumień	strumienie
genitive	strumienia	strumieni
dative	strumieniowi	strumieniom
accusative	strumień	strumienie
instrumental	strumieniem	strumieniami
locative	strumieniu	strumieniach
vocative	strumieniu	strumienie

Related terms

• ciek
• ostrów
• struga
• strumyk

 

Further reading

• strumień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• strumień in Polish dictionaries at PWN