Latin edit

Etymology 1 edit

Perfect passive participle of subdō.

Participle edit

subditus (feminine subdita, neuter subditum); first/second-declension participle

  1. subjected, subdued
Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative subditus subdita subditum subditī subditae subdita
Genitive subditī subditae subditī subditōrum subditārum subditōrum
Dative subditō subditō subditīs
Accusative subditum subditam subditum subditōs subditās subdita
Ablative subditō subditā subditō subditīs
Vocative subdite subdita subditum subditī subditae subdita

Noun edit

subditus m (genitive subditī); second declension

  1. (Medieval Latin, New Latin) a subject (one ruled over by another), an inferior; vassal
    • c. 1280, Giles of Rome, De regimine principum 1.1.11:
      Sic etiam debet esse curae ipsi principi de debita fama, quia propter hoc inducuntur subditi ad virtutem.
      It is likewise necessary in this way for the prince himself to be concerned with his proper reputation, because it is on account of this that his subjects are led to virtue.
Declension edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative subditus subditī
Genitive subditī subditōrum
Dative subditō subditīs
Accusative subditum subditōs
Ablative subditō subditīs
Vocative subdite subditī
Descendants edit
  • Catalan: súbdit
  • Italian: suddito
  • Navarro-Aragonese: subdito
  • Portuguese: súdito, súbdito
  • Old Spanish: subdito

Etymology 2 edit

subdō +‎ -tus

Noun edit

subditus m (genitive subditūs); fourth declension

  1. an act of subjugation
Declension edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative subditus subditūs
Genitive subditūs subdituum
Dative subdituī subditibus
Accusative subditum subditūs
Ablative subditū subditibus
Vocative subditus subditūs

References edit