termsgewijs

Dutch

Etymology

From term (“term”) +‎ -s- +‎ -gewijs (“-wise”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɛrms.ɣə.ʋɛi̯s/

Adverb

termsgewijs

1. termwise

Adjective

termsgewijs (not comparable)

1. termwise

Inflection

Declension of termsgewijs
uninflected	termsgewijs
inflected	termsgewijze
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		termsgewijs
indefinite	m./f. sing.	termsgewijze
	n. sing.	termsgewijs
	plural	termsgewijze
definite		termsgewijze
partitive		termsgewijs