verzekeren

Dutch

Etymology

From zeker (“sure, certain”) +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈzeːkərə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

verzekeren

1. to assure
2. to insure

Conjugation

Conjugation of verzekeren (weak, prefixed)
infinitive	verzekeren
past singular	verzekerde
past participle	verzekerd
infinitive	verzekeren
gerund	verzekeren n
	present tense	past tense
1st person singular	verzeker	verzekerde
2nd person sing. (jij)	verzekert, verzeker2	verzekerde
2nd person sing. (u)	verzekert	verzekerde
2nd person sing. (gij)	verzekert	verzekerde
3rd person singular	verzekert	verzekerde
plural	verzekeren	verzekerden
subjunctive sing.1	verzekere	verzekerde
subjunctive plur.1	verzekeren	verzekerden
imperative sing.	verzeker
imperative plur.1	verzekert
participles	verzekerend	verzekerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (insure): waarborgen

Derived terms

• bijverzekeren
• doorverzekeren
• herverzekeren
• meeverzekeren
• onderverzekeren
• oververzekeren
• verzekeraar
• verzekerbaar
• verzekering

Descendants

• Negerhollands: verseeker, verseekert