vocalitas
Latin
editEtymology
editFrom vōcālis (“vocal, having a voice, speaking”) + -tās.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /u̯oːˈkaː.li.taːs/, [u̯oːˈkäːlʲɪt̪äːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /voˈka.li.tas/, [voˈkäːlit̪äs]
Noun
editvōcālitās f (genitive vōcālitātis); third declension
Declension
editThird-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | vōcālitās | vōcālitātēs |
Genitive | vōcālitātis | vōcālitātum |
Dative | vōcālitātī | vōcālitātibus |
Accusative | vōcālitātem | vōcālitātēs |
Ablative | vōcālitāte | vōcālitātibus |
Vocative | vōcālitās | vōcālitātēs |
References
edit- “vocalitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vocalitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- vocalitas in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)