vuneendrieven

Low German

Etymology

From vuneen- +‎ drieven.

Verb

vuneendrieven (past dreev vuneen, past participle vuneendreven, auxiliary verb hebben)

1. to disperse
2. to dispel

Conjugation

Conjugation of vuneendrieven (class 4 strong verb, separable)

infinitive	vuneendrieven
	main clause		subordinate clause
indicative	present	preterite	present	preterite
1st person singular	driev vuneen	dreev vuneen	vuneendriev	vuneendreev
2nd person singular	driffst vuneen	dreevst vuneen	vuneendriffst	vuneendreevst
3rd person singular	drifft vuneen	dreev vuneen	vuneendrifft	vuneendreev
plural	drievt vuneen	dreven vuneen	vuneendrievt	vuneendreven
imperative	present	—	—	—
singular	driev vuneen
plural	drievt vuneen
participle	present	past	—	—
	vuneendrieven	vuneendreven

Synonyms

• utenannerdrieven
• uteneendrieven