hebben

Dutch

Etymology

From Middle Dutch hebben, from Old Dutch hebben, from Proto-West Germanic *habbjan, from Proto-Germanic *habjaną, from Proto-Indo-European *keh₂p- (“to grasp”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦɛbə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: heb‧ben
• Rhymes: -ɛbən

Verb

hebben

1. (transitive) to have, to possess, own, hold

   Synonym: bezitten

   Hebt u een minuut? ― Do you have a minute?

2. (transitive, medicine) to be afflicted with a disease

   Ik heb griep. ― I have the flu.

3. (auxiliary) Used to form the perfect tense of the active voice of most verbs, together with a past participle.

   Ik heb het koekje opgegeten. ― I have eaten the biscuit.

   Ze hadden hun auto net gewassen. ― They had only just washed their car.

   Hij heeft naar huis moeten lopen. ― He has had to walk home.

   Ik heb hem horen praten. ― I have heard him speak.

   Dat had je moeten doen. ― You should have done that.

4. (auxiliary, with te) must, to be obliged to, to be to

   Synonym: moeten

   Daar hebben we ons bij neer te leggen. ― We must accept that.

Conjugation

Conjugation of hebben (weak, irregular)
infinitive	hebben
past singular	had
past participle	gehad
infinitive	hebben
gerund	hebben n
	present tense	past tense
1st person singular	heb	had
2nd person sing. (jij)	hebt, heb2	had
2nd person sing. (u)	hebt, heeft	had
2nd person sing. (gij)	hebt	hadt
3rd person singular	heeft	had
plural	hebben	hadden
subjunctive sing.1	hebbe	hadde
subjunctive plur.1	hebben	hadden
imperative sing.	heb
imperative plur.1	hebt
participles	hebbend	gehad
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

adjectives

• hebberig
• onderhavig
• onderhevig

nouns

• hebbeding
• hebben en houden
• hebberd
• machthebber

verbs

• aanhebben
• afhebben
• beethebben
• behebben
• bijeenhebben
• bijhebben
• binnenhebben
• boter op zijn hoofd hebben
• de wijsheid in pacht hebben
• dichthebben
• doorhebben
• een appeltje te schillen hebben
• een bord voor zijn kop hebben
• een plaat voor zijn kop hebben
• een vinger in de pap hebben
• geen boodschap hebben aan
• geen hoge pet op hebben van
• geen idee hebben
• gehebben
• graag hebben
• haar op zijn tanden hebben
• herhebben
• het hebben over
• het rijk alleen hebben
• in de melk te brokkelen hebben
• inhebben
• kaas gegeten hebben
• klaarhebben
• medehebben
• meehebben
• mishebben
• omhebben
• onderhebben
• ophebben
• overhebben
• tegenhebben
• terughebben
• toehebben
• tuk hebben
• uithebben
• vasthebben
• verhebben
• voorhebben
• vooruithebben
• wederhebben
• wederomhebben
• weerhebben
• weeromhebben
• weghebben
• woorden hebben

Descendants

• Afrikaans: hê
• Berbice Creole Dutch: ha, habu
• Javindo: geef
• Jersey Dutch: hävve, häbbe
• Negerhollands: ha, a, hab

Low German

Alternative forms

• hewwen

Etymology

From Old Saxon hebbian, from Proto-West Germanic *habbjan, from Proto-Germanic *habjaną, from Proto-Indo-European *keh₂p- (“to grasp”). Compare Dutch hebben, German haben, West Frisian hawwe, English have, Danish have.

Verb

hebben (third-person singular simple present hett, past tense harr, past participle hatt, auxiliary verb hebben)

1. to have

Conjugation

Conjugation of hebben (irregular verb)

infinitive	hebben
	present	preterite
1st person singular	heff	harr
2nd person singular	hest	harrst
3rd person singular	hett	harr
plural	hebbt	harren
	imperative
singular	hebb
plural	hebbt
	present	past
participle	hebben	hatt

Note: This conjugation is one of many.
Neither its grammar nor spelling apply to all dialects.

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch hebben, from Proto-West Germanic *habbjan, from Proto-Germanic *habjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhebːən/

Verb

hebben

1. to have

Descendants

• Dutch: hebben
  • Afrikaans: hê
  • Berbice Creole Dutch: ha, habu
  • Javindo: geef
  • Jersey Dutch: hävve, häbbe
  • Negerhollands: ha, a, hab
• Limburgish: höbbe

Further reading

• “hebben (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “hebben”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN

Old Dutch

Etymology

From Proto-West Germanic *habbjan, from Proto-Germanic *habjaną, from Proto-Indo-European *keh₂p- (“to grasp”).

Verb

hebben

1. to have

Inflection

Conjugation of hebben, havon (weak class 3)

infinitive	hebben, havon
indicative	present	past
1st person singular	hebbo(n), havo(n)	havda, havoda
2nd person singular	heves(t), havos(t)	havdos, havodos
3rd person singular	hevet, havot	havda, havoda
1st person plural	hebbon, havon	havdun, havodun
2nd person plural	hevet, havot	havdut, havodut
3rd person plural	hebbent, havont	havdun, havodun
subjunctive	present	past
1st person singular	hebbe, havo	hevdi, havodi
2nd person singular	hebbes(t), havos(t)	hevdis, havodis
3rd person singular	hebbe, havo	hevdi, havodi
1st person plural	hebben, havon	hevdin, havodin
2nd person plural	hebbet, havot	hevdit, havodit
3rd person plural	hebben, havon	hevdin, havodin
imperative	present
singular	heve, havo
plural	hevet, havot
participle	present	past
	hebbendi, havondi	gihaft, gihavot

Descendants

• Middle Dutch: hebben
  • Dutch: hebben
    • Afrikaans: hê
    • Berbice Creole Dutch: ha, habu
    • Javindo: geef
    • Jersey Dutch: hävve, häbbe
    • Negerhollands: ha, a, hab
  • Limburgish: höbbe

Further reading

• “hebben”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012

Old English

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈxeb.ben/, [ˈheb.ben]

Verb

hebben

1. plural present subjunctive of hebban