waaieren

Dutch

Etymology

From waaier.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

waaieren

1. to fan, to cool with a hand-held fan or another motion of the hand

Conjugation

Conjugation of waaieren (weak)
infinitive	waaieren
past singular	waaierde
past participle	gewaaierd
infinitive	waaieren
gerund	waaieren n
	present tense	past tense
1st person singular	waaier	waaierde
2nd person sing. (jij)	waaiert, waaier2	waaierde
2nd person sing. (u)	waaiert	waaierde
2nd person sing. (gij)	waaiert	waaierde
3rd person singular	waaiert	waaierde
plural	waaieren	waaierden
subjunctive sing.1	waaiere	waaierde
subjunctive plur.1	waaieren	waaierden
imperative sing.	waaier
imperative plur.1	waaiert
participles	waaierend	gewaaierd
1) Archaic. 2) In case of inversion.