wantrouwig

Dutch

Etymology

From wantrouwen +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʋɑnˈtrɑu̯əx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: wan‧trou‧wig
• Rhymes: -ɑu̯əx

Adjective

wantrouwig (comparative wantrouwiger, superlative wantrouwigst)

1. suspicious, distrustful

Inflection

Declension of wantrouwig
uninflected	wantrouwig
inflected	wantrouwige
comparative	wantrouwiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		wantrouwig	wantrouwiger	het wantrouwigst het wantrouwigste
indefinite	m./f. sing.	wantrouwige	wantrouwigere	wantrouwigste
	n. sing.	wantrouwig	wantrouwiger	wantrouwigste
	plural	wantrouwige	wantrouwigere	wantrouwigste
definite		wantrouwige	wantrouwigere	wantrouwigste
partitive		wantrouwigs	wantrouwigers	—

Derived terms

• wantrouwigheid

Descendants

• Afrikaans: wantrouig