Dutch

edit

Etymology

edit

From weer- +‎ kaatsen.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˌʋeːrˈkaːt.sə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: weer‧kaat‧sen
  • Rhymes: -aːtsən

Verb

edit

weerkaatsen

  1. (optics) to reflect

Conjugation

edit
Conjugation of weerkaatsen (weak, prefixed)
infinitive weerkaatsen
past singular weerkaatste
past participle weerkaatst
infinitive weerkaatsen
gerund weerkaatsen n
present tense past tense
1st person singular weerkaats weerkaatste
2nd person sing. (jij) weerkaatst, weerkaats2 weerkaatste
2nd person sing. (u) weerkaatst weerkaatste
2nd person sing. (gij) weerkaatst weerkaatste
3rd person singular weerkaatst weerkaatste
plural weerkaatsen weerkaatsten
subjunctive sing.1 weerkaatse weerkaatste
subjunctive plur.1 weerkaatsen weerkaatsten
imperative sing. weerkaats
imperative plur.1 weerkaatst
participles weerkaatsend weerkaatst
1) Archaic. 2) In case of inversion.