wonderlijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch wonderlijc, from Old Dutch wunderlīk. Equivalent to wonder +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɔn.dər.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: won‧der‧lijk

Adjective

wonderlijk (comparative wonderlijker, superlative wonderlijkst)

1. miraculous, amazing

   Het kind keek met wonderlijke ogen naar de vuurwerkshow.

   The child watched the fireworks display with amazed eyes.

   Ze maakte een wonderlijke transformatie door en kwam als een sterke vrouw tevoorschijn.

   She underwent a miraculous transformation and emerged as a strong woman.

2. strange, odd, curious

   Tijdens hun reis kwamen ze allerlei wonderlijke dingen tegen.

   During their journey, they encountered all kinds of strange things.

   Het is een wonderlijke samenloop van omstandigheden dat ze elkaar op dat moment ontmoetten.

   It's a curious coincidence that they met each other at that moment.

Inflection

Declension of wonderlijk
uninflected	wonderlijk
inflected	wonderlijke
comparative	wonderlijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		wonderlijk	wonderlijker	het wonderlijkst het wonderlijkste
indefinite	m./f. sing.	wonderlijke	wonderlijkere	wonderlijkste
	n. sing.	wonderlijk	wonderlijker	wonderlijkste
	plural	wonderlijke	wonderlijkere	wonderlijkste
definite		wonderlijke	wonderlijkere	wonderlijkste
partitive		wonderlijks	wonderlijkers	—

Descendants

• Afrikaans: wonderlik
• Jersey Dutch: wonlik, wonlek
• Negerhollands: wonderlig